هر روز میبینمش
فکر کنم حدود 45 - 46 ساله باشه
خونه شون دو طبقه است و از طبقه ما کاملا به خونه و پشت بومشون اشراف داریم.
پنجره آشپزخونه شون همیشه بازه, همیشه بولوز شلوار میپوشه, یه روسری شکلاتی هم همیشه سرشه, البته عوض میشه بعضی وقت ها سبز کمرنگ هم هست ولی کلا از دو سه تا تجاوز نمیکنه
بعد از شام آشغالارو میبره میندازه تو سطل آشغال سر کوچه ...
هفته پیش پشم تشک ش رو اومده بود پشت بوم شست و یه گوشه دیوار گذاشت آبش بره و بعد خشک شد و فرداش پشمارو زد و بعد دوباره تو تشک کرد و تشک رو چند تا چوب زد و ...
چند روز قبل ترش یه قالیچه آورد پشت بوم, اول خیس کردش, بعد روش تاید ریخت و یکم با جارو کف که کرد, گذاشت تا عصری بعد دم غروب اومد شست و آب کشید و ...
دیشب تا صبح بار رب گذاشته بود با شوهرش و فکر کنم خواهر شوهرش بود, دم دمای صبح خاموش کرد و صبح که من خواستم برم سرکار دیدم جمع کرده و قابله ش رو شسته و تر تمیز...
همیشه اون توری فلزی جلوی پنجره آشپزخونه شو میشوره بعلاوه اون سطح طاقچه پنجره رو آب میگیره یا دستمال میکشه ...
به صورت مرتبی توی کابینت ها میریزه بیرون, دستمال میکشه, بالای کابینت ها و بالای یخچالش معلومه همیشه تمیزه ...
عطر غذاش صبح و عصر پیداست, صبحای زود پا میشه غذا رو بار میذاره یا دم عصر که میشه جلوی اجاق گاز مشغول طبخ غذاست
وقتایی که بیکاره یه میل قلاب بافی داره, میبینم وسط کاراش میشینه قلاب بافی میکنه, روی یخچالش رو خودش بافته توی اتاق ها رو هم دیدم روکش روی مبل و عسلی ها هم کار خودشه
خیاط نیست ولی خیاطی بلده, چون شلواری که میپوشه رو خودش دوخته معلومه دست دوزه, تازه یه پیژامه پسرش داره مطمئنم خودش دوخته, فکر کنم وسایل خیاطیش تو اتاق پشتی باشه از اونا اطلاعاتی در دسترس نیست.
بارها دیدم وقتی آفتاب میخوره تو آشپزخونه میشینه پشت به آفتاب و کتاب میخونه, احتمالا یا دعا میخونه یا بعضی وقت ها هم قران میخونه ... اذان هم میشه جا نمازش یه جای ثابته از سایه ش میفهمم؛ تاحالا ندیدم گوشی دستش بگیره, البته چرا چرا یه گوشی بیسیم دارن بعضی وقتها دیدم حین کار کردن حرف میزنه و کاراشم میکنه ولی موبایل ندیدم... یه رادیو هم داره هر از چند گاهی میزنه به برق و خب من نمیدونم کدوم شبکه میخونه ....
روز تاسوعا تو پشت بوم یه قابلمه غذا میپزه, میریزه تو ظرف میده پسرش میبرن بیرون پخش میکنه, خیلی با در و همسایه اخت نیست, حدودا دو سه ساله اومده این محل ...خانواده شوهرش که میان میرن شبا پشت بوم یه زیلو پهن میکنن و شام میخورن ... بعد که رفتن با سلیقه تمام میاد همه پشت بوم و جارو میکشه, آدم کیف میکنه از تمیزی پشت بوم, حالا تازه خونه کهنه ساخته ولی موزائیک پشت بوم ش از فرش و سرامیک خیلی ها تمیزتره ...
آخر هفته ها اغلب مهمون دارن, یه هفته خانواده خودش یه هفته خانواده شوهرش, خواهراش شبیه خودشن, قیافه و هیکلش عین همه ن و خانواده شوهرش هم دو سه تا برادر شوهر داره عین همه ن ... غذا نذری که میپزن همه منتظر اومدنش چون اون میدونه چیکار باید بکنن
یعنی هر بار که این زن رو میبینم قربون صدقه ش میرم, فدای اون ریختش میشم, بفدای اون خانومیش میشم ...قربون اون عرضه و سلیقه و هنرت بشم, دورش بگردم که انقدر کدبانوه, عروسکه؛ انقدری دوسش دارم چند بار خواستم برم جلوی درشون بهش بگم خانوم شما چقدر محشرید ولی مگه روم میشه, مگه رو میده, قیافه جدی و بدون هیچ روزنه و لاشی بازی ای, مصمم و باحیا, من عاشقتم زن همسایه, من عاااااشقتم!
+ فردای روز انتشار این مطلب نوشت:
همین دیشب عیال یه بحثی کشیدن که مثلا از زیر زبون من حرف بکشه, ببینه من با کسی رابطه دارم یا نه, بحث کراش و مراش شد, گفت تو به کسی کراش نداری, منم گفتم خانم روبه رویی, کلی هم ازش تعریف کردم... بعدش گفت برو بابا (من آدم واقعا صادقی هستم, تقریبا هیچ وقت دروغ نمیگم ولی نمیدونم چرا خیلی وقت ها در مواجهه با صداقت محض من کسی باور نمیکنه) :)))
