یکی دو تا وبلاگ هست، همه ش و در هر حالی ناله میکنن، غر میزنن، نق میزنن، انتقاد میکنن، وارد و غیر وارد بودنش مهم نیست، همیشه نالان بودنش برام خیلی اذیت کننده بود، دیگه سعی میکنم نرم بخونمشون؛
هرچند حس میکنم خود من هم زیادی دارم نق میزنم، بهتره یکم از وضعیت خوبم شاکر باشم، یکم از اطرافیانم شاکر باشم و ممنونشون باشم، به خصوص خانواده و عیال و کار و بار و زندگی و ... و حتی زن هایی که چپ و راست نسبت بهشون انتقاد میکنم، خداییش نبود زن تو خونه واقعا روح و رنگ و عطر رو از خونه میبره، درسته بلان و رو مخ و مدعی و متوهم ولی نبودنشون قابل تحمل نیست، اتفاقا همون خصلت هاشون باعث میشه که بتونن مردها رو تحمل کنن و کنارشون زندگی کنن، خدایا بابات همه نعمت هات شکر، خیلی چیزا هستن که ممکنه ما فکر کنیم خوب نیستن و لی برامون خوب باشن، پس بابت همه چیزت شکر!
خدایا:
همه مجردها ها رو به زودی زود و خیریت متأهل کن!
همه متأهل ها رو به زودی زود بچه دار کن!
همه بچه دارها رو بهشون بچه بعدی رو بده!
سلام
غر زدن شده جزعی از زندگی همه ما آدم ها .