یکی از همکاران که روحیه مذهبی داره, بهم گفت دیشب یه هیات دیدم دختر پسر مختلط زنجیر میزدن و کلی تیپ های عجق وجق ...

در ادامه کلی مصادیق دیگه هم آوردن و البته آخرش گفتن که خب نمیشه به ظاهرشون قضاوت کرد ولی باید شکل رو هم رعایت کنن...

 

من فرصت رو مغتنم شمردم و رفتم بالای منبر و گفتم: 

وقتی مبانی اعتقادی درست تبیین نمیشه, وقتی اغلب روش های دینی به جای استفاده از مطالب متقن قرآنی و اصول اعتقادی روش های احساسی و شورانگیز و بدون مبنا و غیر اصیله و ارکان اعتقادی کمرنگ و مسائل حاشیه ای بر متن غالب میشه خب نباید توقع داشت که مثلا یه زن بدون حجاب درست نماز نخونه یا کسی که همین الان تو مغازه ش کلاه کسی رو برداشته و جنسی رو با غل و غش فروخته این اعتقاد رو داشته باشه که اگر شب بره مجلس عزا گناهانش بخشیده نمیشه.

 

متاسفانه بیشتر از اینکه به ارکان اعتقادی اعم از توحید و نبوت و معاد پرداخته بشه, بیش از اینکه به حرام و حلال خدا توجه بشه, تو این عصر دارن به اسم عقاید مذهبی به حواشی و داستان هایی که شاید ربطی به اصول عقاید دینی نداره توجه و تبلیغ میشه.

 

وقتی مساله حج که یک واجب شرعیه, خیلی نرم خفیف جلوه میکنه, از اون ور موضوع اربعین رو به یک امر ضروری جایگزین میکنن

وقتی به جای اینکه مردم رو با حرام و حلال بودن کارهاشون و اثرات اون نهیب بزنن, تبلیغ میشه که اشک ریختن در مجالس عزاداری گناهانشون رو میبخشه

وقتی که به جای از خدا خواستن, از خدا طلب کردن و تعبد کردن کسانی غیر از خدا مطرح میشن و اساسا از خدا خواستن مهجور میشه و به کناری گذاشته میشه و وسیله حکم مقصد و هدف رو پیدا میکنه

وقتی تو مسجد کمترین حرفی از خدا نیست و عزاداری رو شبیه نماز فریضه عبادی میشمرن براش از تعبیر عزاداریتون قبول استفاده میکنن 

دیگه نباید توقع داشت که مردم بر اساس مبانی و اصول حرکت کنن و برای اون مبانی اهمیت قائل بشن و یه عده که اعتقادی مبنایی ندارن بر اساس جو و موجی که تو جامعه است حرکت میکنن و حتی اعمالی که به اصطلاح دینی میدونن هم به مُد روز بستگی داره نه به اصول عقاید!

 

+ کسی برای مظلومیت امامان شیعه, به خصوص امام حسین صلوات الله علیهم اجمعین حرفی نداره و هر کسی با شنیدن داستان عاشورا اشک در چشمانش حلقه میزنه, ولی اینکه تصور کنیم با حب و دوستی ایشون خدا از اینکه هر غلطی کردیم میگذره و همه چیز در حب ایشون خلاصه کنیم به نظر من راه خطایی رفتیم و اگر وسیله و مسیر بشن هدف ما, احتمالا بازنده اصلی و گمراه ما خواهیم بود.