تو یکی دوماه گذشته بنا به دلایلی چند تا سفر داشتم؛
تو ایام جنگ با وجود اینکه جا داشتیم ولی موندم تهران، حتی حاج خانوم اینها روز دوم سوم جنگ از مسافرت برگشتن تا پیش هم باشیم
تهران واقعا شهر دوست داشتنی و خواستنیه منه، من حتی دلم برای گرما و شلوغی خیابون ها و تراکم بالاش تنگ میشه، برای برج میلاد و میدون آزادی و بزرگراه همت و...
اما پاوه، یه شهر فوق العاده زیبا، با معماری فوق العاده تو دامنه های کوه، مردمانی به شدت مهمان نواز، کردهای اصیلی هستن مثل سنندجی ها، یعنی مثل کرمانشاهی ها و ایلامی ها نصفه کرد نیستن کردای اصیلن، اما یه شیرینی فروشی پیدا نکردم ولی تا دلتون بخواد ارایشگاه مردانه داره، مردمانش خیلی مهربونن ولی کله شقی خاص کردا رو هم دارن.
قم، من تصورم از قم یه شهر کوچولو حواشی حرم بود ولی این سری پردیسان رفتم تازه فهمیدم چقدررر بزرگه، کلی میدان و مسیر و بزرگراه بزرگ داره، مردماش نسبتا مذهبی هستن و من عاشق زنای خوشگل چادری روگیر و نقاب زده شونم خیلی جذابن...
اردبیل، جاتون خالی خننننننک، هوا عالی ولی مردماش اخلاقشون خیلی خوب نیست خیلی تند و بی صبرن ولی خیلی وقت ها بامعرفتن، مرام های خودشون و دارن مجلس هاشون خیلی مرتب و شیکه مخصوصا مجالس عزاداری خیلی مرتب و با سلیقه ن حتی تو مجالس کوچیکشون، مجالس روضه زنانه شون خیلی شیک و مبادی آداب و محترم و مجلسیه، البته شهری هاشون، اصولا فرهنگ دهاتی ها با شهری ها خیلی فرق داره
اینجانب در ایتا:
https://eitaa.com/eenjaneb
