تکواندو

 شبکه ورزش داشت لیگ تکواندو ی بانوان رو نشون میداد، من داشتم راجع به تکواندو حرف میزدم گفتم تکواندوکارا باید رون های قوی ای داشته باشن...

نمی‌دونم چطور یهو عیال با اخم شبکه رو عوض کرد!

یک سوال ساده!

فکر کنم قبول دارین که ما آدم ها با گذشت زمان نسبت به پدیده های پیرامونمون احساس و ذهنیت متفاوتی پیدا میکنیم، مخصوصا که تجربه های شخصی خیلی تو ایجاد اون ذهنیت موثره، میخوام یه خواهش بکنم ازتون:

 

دوستان مجرد، بگن چه ذهنیتی از ازدواج دارن، چه ذهنیتی از شوهر یا زن دارن؟ از زندگی زناشویی دارن؟؟ کاری با خیالپردازانه بودن یا واقع گرایانه بودن ندارم، ذهنیت شما چیه، هر چیزی که به ذهنتون میاد و فکر میکنین ممکنه اون طوری بشه و یا دوست دارید اونطور بشه.( لطفا بین اونچه که دوست دارید بشه، با اونچه که میدونین واقعیت ممکنه اونطوری براتون رقم بزنه تفکیک قائل بشید و جفتشو برامون بگین)

 

و عزیزان متأهل، چه ذهنیتی داشتین و الان چه ذهنیتی دارین؟

 

+ اگه معذب هم بودین، لطفا برامون بگین حتی شده ناشناس، ممنون میشم.

 

++ این بار پاسخی به نظراتتون نمیدم و دوست دارم بدون هیچ ملاحظه ای هر چه تو ذهنتونه بفرمائید، سپاس بی کران!

حکایت بانک و بقالی

مدتیه این مثال تو ذهنمه: 

 

بقالی سر کوچه، شیر میفروشه ‌10 هزار تومن، اگه حاشیه سودش رو 5 درصد حساب کنیم (درحالی که ده درصد و بالاتر هم هست)، میشه سودش 500 تومن، فرض کنیم هفته ای فقط یه دونه شیر بفروشه، 50 هفته فعال تو سال داریم، بدون احتساب تصاعدی سود از سود اگر خیلی ساده بخوایم حساب کنیم 50 تا پنج درصد، میشه 250 درصد؛ 

یعنی در واقع پنجاه تا 500 تومن میشه، 25000 تومن، این 25 هزار تومن یعنی دو نیم برابر اصل سرمایه اولیه که ده هزار تومن بود و یعنی 250 درصد سود. با احتساب حداقل حاشیه سود 5 درصد، فروش هفتگی، بدون احتساب سود تصاعدی، این بقالی داره از شیری که میفروشه حداقل 250 درصد در سال سود میکنه.

 

این رو مقایسه کنین با یه بانک وقتی وامی میده، فوق ش میخواد 25 درصد در سال سود بگیره!

آروغ

نو جوون که بودم رفته بودیم سرعین تو اردبیل، همه جا تابلو زده بودن معاون اول رئیس جمهور اومده اونجا و قراره بره آب گرم جدیدی که تازه افتتاح شده ...

 

همه سوال من از خودم این بود یعنی میخواد بره تو آب، میخواد لخت شه؟؟یعنی شورتشو همه میبینن؟؟ یعنی چه جور شورتی پاشه؟؟

 

جایگاه اجتماعی آدم ها، یا اون چیزی که در منظر دیگران به نظر میرسه، ممکنه آدم رو تو بیان یا عمل به رفتاری محدود کنه، ولی این دلیل نمیشه اون فرد به اون رفتاری که دون شأن ش به نظر برسه علاقه نداشته باشه یا مبتلا بهش نشه!

 

هولاکویی علیه السلام میگه، بچه هاتون رو بیش از حد باد نکنین، بچه ی باهوش و بچه فلان و بهمان داشتن لطف و ارزشی نداره، بچه باید معمولی باشه، این بچه وقتی بزرگ شد هم باید معمولی باشه، و خودش رو تو نقاب هایی که براش درست کردین قایم نکنه...

 

اون بچه وقتی بزرگ شد عین بچه های دیگه آروغ میزنه، باد در میکنه، به جنس مخالف تمایل داره، فحش میده،‌ فکرای بد میکنه، کارای بد میکنه، به قول این جوونا کراش میزنه (زمان ما این اصطلاح ها نبود) و خنگ بازی در بیاره، سوتی های ناجور داده و فضولی کرده، رفتارای احمقانه کرده ، یه چیزایی میدونه از یه کسایی که نمیدونن میدونه و ...

 

خواستم بگم، ماها همه آدمیم،‌ نیازهای مشابه داریم، هوس های مشابه داریم، خواسته های مشابه و ... خیلی چیزهامون شبیه همه حتی اعتقاداتمون.

 

+ شاید احمقانه به نظر بیاد ولی واقعا نمیدونم چه نتیجه ای میخواستم بگیرم!!!

یه بوس کوچولو -*)

ما یه رسم خوبی داشتیم تو خونه مون، که با اومدن کرونا به حالت تعلیق در اومده (عین تحریم های کشور ساسپند شده در واقع) این بود که هربار وارد خونه میشدیم همدیگه رو میبوسیدیم،‌ منظورم هر بار از سرکار میومدیم خونه، این کار رو همه اعضای خانواده انجام میدادن، مادرم و مرحوم پدر خیلی دوست داشتن و ما خودمون هم همینطور ... 

 

بوسیدن خیلی محبت ایجاد میکنه

اصلا محبت بوسیدن میاره

 پیوند محکمی بین دوست داشتن و بوسیدن هست.

 

قرقره

میگن یه زن و شوهری که اختلافات زیادی داشتن به یه مشاور مراجعه میکنن، اون بنده خدا متوجه دلیل اختلافشون میشه و میگه یه نسخه ساده براتون دارم...

اون درمانگر به خانم میگه هر وقت شوهرت اومد تو خونه یه لیوان آب بردار و قرقره کن!!

 

بعد از مدتی اون زن و شوهر به همون درمانگرشون مراجعه میکنن و از خوب شدن زندگیشون گفتن و تشکر کردن ...

 

مشکل اون زن و شوهر این بود که زنه وقتی شوهرش خسته از سرکار میومد خونه شروع میکرد به نق زدن و غر زدن و این نق زدن جواب داشت و دعوا شروع میشد ...

 

بیجا حرف زدن، زیادی حرف زدن خانم ها به شدت تو خوب یا بد شدن شرایط زندگی موثره، با توجه به اینکه مدیریت روانی خونه عمدتا با خانمه، هنر خانم در اینه که بدونه کجا و چطوری حرف بزنه تا زندگی تو مدار درستی قرار بگیره ضمنا به خواسته هاشم برسه.

 

بعدا نوشت: ضمنا غرغره درسته نه قرقره! (فقط شما بودی که بهم تذکر دادی، ممنونم ازت)

جمعه صبح زود ...

جمعه صبح زود، قرار هر هفته مون بود که بریم سر مزار مرحوم پدرم، از خونه خودم رفتم خونه حاج خانوم که باهم بریم، همشیره در بهتی موقع اومدن تو، منو نگاه کردن ولی چیزی نگفتن، تلویزیون روشن بود، شبکه خبر ...

درست میدیدم؟؟!! ماتم برده بود ...

تمام مسیر تا بهشت زهرا، اشک سرازیر بود... نفهمیدم چطور برای پدرم یاسین و الرحمن خوندم ...

عیال چندین بار گفت، تو برای مرحوم پدرت انقدر بیتابی نکردی ... و من چیزی نمیتونستم بگم ...

شب گفتن از مشهد قراره جنازه رو بیارن مصلا، بعد از کار رفتم مصلا، تا حدودای 11 اینا هم اونجا بودم ولی نیومد، معلوم بود نمیرسه بیارنش ...

شب خسته و کوفته رسیدم خونه، تو کل عمرم اونقدر که تو مصلا شعار دادم، شعار نداده بودم، صدام خسته و تکیده و غم آلود بود ...

خوابیدم تا صبح زود پاشم.

ساعت 5.30 بود فک کنم بعد از نماز پا شدیم رفتم با همشیره راه افتادیم ... سوار مترو شدیم... ایستگاه انقلاب بسته بود ... چهاراره ولیعصر پیاده شدیم ...

از چهار راه ولیعصر خودم رو رسوندم به دانشگاه تهران، رسیدم تو سایه بون دانشگاه ... 

دخترش حرف زد، یکی از حماس حرف زد و گفت شهید قدس و ...

نماز شروع شد... مگه اشک امان میداد....

اللهم انا لا نعلم منهم الا خیرا ...

میلیونها شونه بود که با گفتنش میلرزید و اشک بود که سرازیر بود ...

همین الانم شونه هام میلرزه و اشک سرازیره ...

تو فشار جمعیتی که هیچ وقت تجربه نکرده بودم از هر راهی میرفتم که نزدیک تابوت ها باشم ...

تا میدون آزادی رفتم...

و چه غروب غم انگیزی بود وقتی از میدان آزادی رفتن

 

و من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم میرود ...

 

+ دیشب از زور اشک و آه، خوابم نمیبرد، همش به خودم میگفتم کسی نیست بهم تسلیت بگه!!

 

وقتی که سردار دلها آسمانی شد...

سلام

علاقه و اشتیاق من نسبت به مرحوم پدرم به حدیه که هنوزم بعد از سالها تاب و قرار دوری شون رو ندارم، و دل تنگشون میشم، تقریبا هر شب و روز یادشون میافتم ...

 

خدا همه رفتگان رو بیامرزه، ولی وقتی سردار رو میبینم محاله منقلب نشم، یه وقتایی به خودم از گوشی خونه زنگ میزنم صداشون رو بشنوم... 

ما ملت شهادتیم

ما ملت امام حسینیم...

:((

 

سردار دلم ناجووور برات تنگ شده و داغت هنوز تو دلم سنگینی میکنه.

 

+ طرح وقتی که سردار دلها آسمانی شد اینجاست.

آقای سید علی خامنه ای

مدت هاست میخوام راجع به این آقا بنویسم، ولی مجالش نشده و خیلی هم کم دیدم به خاطر خیلی ملاحظات مستقیم هم راجع به ایشون چیزی نمینویسن ولی من علاقه مندم بنویسم.

 

قبلش ذکر این مقدمه لازمه، اینکه این حرف ها رو کسی میگه که از آخوند جماعت و حزب اللهی ها(مخصوصا ادایی هاشون)خیلی خوشش نمیاد، نمیتونه باهاشون اخت بشه، و خیلی لفظ اسلامی دولت جمهوری اسلامی رو قبول نداره، چون حس میکنه دولت جمهوری اسلامی خیلی قوانین اسلامی رو انجام نمیده و با دولت هاش کلی مشکل داشتم و حتی با نظام عقیدتی ش هم زاویه داره، با این مقدمه این رو عرض میکنم.

 

 

به نظرم آقای خامنه ای یکی از باهوش ترین و با کیاست ترین رهبران سیاسی جهانن؛ اداره مملکتی با ایییییییییییییییییییییین همه مشکلات و ایییییییییییییین همه خائن و مزدور و نادون و پرت واقعا کار سختیه، اداره یه زندگی دو سه نفره خودش یه مصیبته تصور کنین بخواین یه کشور رو اداره کنین اون هم با اییییین همه مشکلات عدیده، از تهدید و تحریم و خیانت و ... که کمتر کشوری همه اینها رو با هم داره.

 

به شدت اهل مطالعه ن، این رو از گنجینه واژگان ایشون میتونین متوجه بشین و اینکه عمده تغییرات اخیر ادبیات سیاسی ما از واژه هایی که ایشون وارد ادبیات سیاسی کردن، از اقتصاد مقاومتی گرفته تا ابدان مطهر، انتقام سخت، نرمش قهرمانانه، قضیه ناموسی کشور، و ...

 

عین یه پدر که همه بچه هاش و چه خلف چه ناخلف دور خودش جمع کرده و با همه شون کار میکنه و به همه شون هر جور شده کنار میاد و تازه حمایت هم میکنه... 

 

به شدت آدم دوراندیش و عمیقیه، تو خیلی قضایا مسائلی رو میبینه که بعدها متوجه میشیم اگر عکس العمل شون نبود ممکن بود چیزای بیشتری رو ببازیم.

 

آدم شجاعیه، خیلی بیشتر از هر چیزی شجاعتشون برام قابل ستایشه، وقتی امریکا و اسرائیل تهدید میکنه، عین یه شیر جلوشون جواب تهدیدهاشون رو میده ... ترس و محافظه کاری اونم تواین سن برام خیلی ارزشمنده.

 

همیشه به نقاط حساس و اساسی دست میذاره، همیشه به جا حرف میزنه، بعد از شهادت حاج قاسم بهمون میگه باید قوی شیم،‌ تعیین استراتژی کشور باهاشونه و خوب میفهمه چی میگه، یعنی تنها کسی که میشه تو این مملکت رو حرفش حساب کرد و حرف حساب میزنه خود این آدمه.

 

به شدت به ادبیات فارسی اهمیت میده و ادبیات سیاسی رو به شدت تحت تاثیر خودشون قرار دادن استفاده از غرب آسیا به جای خاور میانه و از این قبیل تیزبینی قابل ستایشیه، همیشه از رو نوشته حرف میزنه  و این یعنی با توجه به اشرافشون همیشه مطالعه میکنن و خودشون رو برای یه جلسه عادی هم آماده میکنن.

 

به شدت باهوشه، حالا حالا ها رکب نمیخوره، آدم هاش و فضای بین الملل رو خوب میشناسه، تاریخ رو خوب میشناسه، با اردوغان از اولش هم خوب نبودن، ولی تو قضایای قره باغ از آذربایجان حمایت کردن ...

 

و آخر اینکه علی رغم ادعاها و مدعی ها حس میکنم، به شدت مظلومه و تنهاست، یه چیزی عین امام حسن، با کلی نزدیکان و پیروان مدعی ولی بی عمل و نادون و خائن!

 

خیلی چیزای دیگه هست، فقط این رو میدونم دنیای سیاست و کشورمون به شدت باید به داشتن همچین رهبری به خودش افتخار کنه. هر بار از هر جایی خسته شدم حرفاشون رو که میشنوم دلم قرص میشه و خیالم راحت که رهبرم حواسش هست.

 

مامانای خائن!

برنامه مامانا رو عیال دنبال میکنن و من علاقه ی خاصی ندارم ببینمش، ولی ناچار یه وقتایی من هم میبینمش؛ چند روز پیش دو تا خانم آورده بود که از شوهراشون جدا شده بودن و با بچه هاشون تنها زندگی میکردن، اون زن ها هم با وقاحت تمام داشتن حرف میزدن و سختی های زندگی مجردیشون و آزار روح و روانی ای که به بچه هاشون وارد میشد حرف میزدن...

 

عیال میدونن من نظرم راجع به طلاق و اینها چیه، یعنی اساسا نمیپذیرم زنی از شوهرش بخواد جدا بشه مگر به استثنا و به نظرم حداقل تو بررسی میدانی ای که خودم داشتم بالغ بر 95 درصد طلاق هایی که امروزه اتفاق میافته واقعا نباید بیافته و اغلب به خاطر خودخواهی و حماقت به خصوص زن ها این اتفاق میافته و این یه فاجعه اجتماعی تو این زمونه است، بعد قوانین ضد اسلامی که در جمهوری اسلامی کم هم نداریم بچه طفل معصوم رو میده به مادرش و فاجعه ای که از جدا شدنشون شروع شده رو تداوم میبخشه.(بچه درسته مهر میخواد، ولی امنیت به مراتب ضروری تره)

 

به نظرم زن و شوهری که ازدواج کردن حق ندارن طلاق بگیرن، یعنی دلایلی مثل معتاده، دست بزن داره، خیانت کرده و امثال این یا مثلا همدیگه رو نمیفهمیم یا باهم خوشحال نیستیم و از این دست هم واقعا نمیتونه دلیل جدا شدن باشه، از اون خیلی خیلی مهم تر زن و مردی که بچه دارن حق ندارن تحت هییچ شرایطی از هم جدا بشن، به هر ترتیبی که شده بااااااید باهم بسازن و زندگی کنن، همین.

 

خیانتی که زن و مردی که بچه دارن و از هم جدا میشن میکنن، خیانت جبران ناپذیریه که تاوانش رو اون بچه بیچاره باید بده و شرم بر هر پدر و مادر خائنی که این همه فشار رو برای بچه ش ایجاد کنه!

 

+ لطفا نیاین بگین تداوم اون زندگی آثار مخرب تری روی بچه میتونه بذاره، که غیر از موارد خیلی خیلی استثنایی عموما اینطور نیست و نا امنی ذهنی و روانی ای که برای بچه (حتی تو سن های بالا) میتونه بذاره، اوووونقدر مخربه که هیییییییچ جوره نمیشه جبرانش کرد و پدر و مادر و به خصوص مادر مسئولیت بیشتری داره، چون تو زندگی یه زن نقش و توانایی بسیار بسیار مهمی داره و ساختن و حفظ زندگی با هنر زن ممکنه (حتی شده چنگ و دندون) و زنی که هنر نداشته باشه اون زندگی رو به فناست.

رَد دادن

1- طرف نمیتونه رابطه دو نفری خودشون رو تو خانواده ش مدیریت کنه، اون وقت راجع به اداره کشور و حکومت و دولت هر روز، هزار و یک انتقاد میکنه؛

 

2- دیروز رفته بودیم بهشت زهرا، اووووووف چه جمعیتی اومده بودن، باورم نمیشد، تو این هشت نه ماهه این اولین بار بود اییییین همه آدم یک جا دیدم ... تو راه، تو اتوبان شهید کاظمی همون جایی که سمت نعمت آباد و شکوفه است؛ قیااااامت بودا ... ملت واسه خریدن تیر تخته هجوم برده بودن... آمار مرگ و میر این روزها سه هفته دیگه در میاد، بشینین و ببینین!

 

3- حالا قطعه مرحوم پدر من معمولا خیلی خلوته، بیشتر جمعیت تو قطعاتیه که تازه دفن داشتن، داشتم یاسین میخوندم که دیدم یه صدای ترانه میاد، توجه نکردم گفتم شاید صدای ضبط ماشینه، قبلنا فلوت میاوردن یا آهنگ خواننده های محزون رو میذاشتن ولی یکم که دقت کردم دیدم شکیلا داره میخونه، به خخخدا!! (حالا فکر کن هفته پیش یه خانواده با سگشون اومده بودن قبرستون)

 

این سه، نشانه هایی است که باور کنیم برخی ملت واقعا  رَد دادن!

خسته شدم

خسته ام از این همه بی کاری، از بی مصرفی، از بی خاصیتی، از بی فایده بودن...

 

خسته ام از اینکه میبینم مجبورم حرف کسی و گوش بدم که هیچی حالیش نیست و تو جایی کار کنم که هیچ هم و غمی برای کار کردن ندارن

 

خسته شدم از این 8 سال بایکوت بودن، یکجا نشستن و انزوا ...

از این 8 سالی که یه گوشه افتادم فقط دارم روزها و ماه ها و سالها رو میشمارم که بازنشسته بشم و برم !

 

خسته شدم ...

 

خسته شدم از اینکه با یه مشت آدم مفت خور و خنگ و بی هوش و خودخواه باید سر کنم ...

 

دلم یه کار درست میخواد، یه کار واقعی، یه کاری که اثری داشته باشه، ثمری داشته باشه...

 

 

ابن مقفع

کتاب کلیله و دمنه رو ابن مقفع به عربی برگردونده، تو مقدمه ای که میخوندم به طرز فجیعی کشته شده، تقریبا یه چیزی مثل قتل جمال خاشقچی!

 

جالب اینجاست برای کشتن این یک نفر، که از قضا خیلی هم آدم مهمی نبود، چه جار و جنجال هایی که نکردن، ولی هر روز داره تو همین منطقه خودمون کرور کرور آدم کشته میشه کسی به کتفشم نیست!

 

وقتی بخوان کسی رو گنده کنن، تو بوق ش کنن، میکنن، وقتی هم نخوان از چیزی حرف بزنن نمیزنن؛ رسانه ها رو میگم.

 

منطق و استدلال

مدت ها پیش، با یه آخوندی حرف میزدم، بهشون گفتم من شما آخوندها رو قبول ندارم، چرا باید بهتون خمس مال بدم؟؟

 

برگشت حرف جالبی بهم زد، گفت هرجای دنیا بخوای مالیات بدی، به زور هم که شده ازت میگیرن، اگرم فرار کنی سر بزنگاه بالاخره خِرِت رو میگیرن و ازت میگیرن و اگر ندی کلی برات محدودیت درست میکنن، ولی خمس رو مگه ما آخوندنا مجبورتون کردیم بدین؟؟؟ خب نده به ما چه اصن!

من با اینکه هنوزم که هنوزه به لحاظ اعتقادی شبهه دارم و مورد مصرف خمس رو جای دیگه میدونم، با این استدلال و منطق قبولش کردم، هر چند قبول کردن معناش اجراش نیست.

 

در مورد خیلی چیزهای دیگه هم ممکنه اشکال بگیرم ولی شواهد و قراین و دلایل و منطقش رو میبینم بعد نظر نسبت بهش پیدا میکنم؛ مثلا وقتی یه مطلبی رو دشمن های این مملکت تو بوغ و کرنا میکنن، من به اون مطلب شک میکنم که نکنه یه کِرمی توش خوابیده!

 

یا اینکه وقتی مثلا دشمن های این مملکت یا رسانه هاشون یا کاسه لیس های داخلیشون علیه کسی یا موضوعی موضع میگیرن،‌ شک من بلند میشه که نکنه اون موضوع یا شخص کارش درسته و حق با اون باشه، هر چند ممکنه من هم خیلی دل خوشی ازون نداشته باشم.

 

به هر حال یکی از انواع استدلال اینه که ببینی دشمنت از چی عصبانی و بر افروخته است و اونجاشو سوزونده یا از کی داره طرفداری و حمایت میکنه؛ شاید خیلی درست نباشه ولی دشمن دشمنت، میتونه دوستت باشه!

 

و موقع حرف زدن و حتی فکر کردنم، خیلی مراقبم همون حرفی رو نزنم که دشمنم داره میزنه یا همون فکری رو نکنم که دشمنم میخواد تو ذهن من بندازه یا به عبارت بهتر تو زمین کسی که میخواد سر به تن من نباشه بازی نکنم.

فکر نکنم این رویه م خیلی بی منطق باشه.

 

وقتی میخوای زن بگیری

سلام

 

فکر کنم دوران کرونا باعث شده که آمار ازدواج بالا بره و تمایل بیشتری برای ازدواج ایجاد بشه به خاطر همین به آقایونی که تمایل دارن ازدواج کنن مواردی که به ذهنم میرسه و به تجربه دیدم و چشیدم و شنیدم خدمتتون عرض کنم:

 

وقتی میخوای زن بگیری حتما به این نکات توجه کن:

 

اول از همه خوب به مادرش دقت کن، ببین چطور مادریه، اگه مادر فهمیده و کدبانو و با شخصیت و بزرگوار و بزرگمنش بود، احتمال خیلی زیاد دخترش هم همونطوری خواهد شد.

 

دوم با پدرش صحبت کن، اجازه بده دغدغه هاش رو برات بازگو کنه و براش حرف بزن، ببین مشترکات فرهنگی و اعتقادی میتونی توش پیدا کنی یا نه

 

سوم رو خود دختره کار کن، ببین فردا روز که برات عادی میشه میتونی روش حساب کنی و خونه و زندگی و بچه هات رو بسپاری بهش یا نه؟

 

و چند نکته زیر رو حتما دقت کن:

 

اگه دیدی مادرش به درد نمیخوره، تنبل و بی عرضه است، نه شخصیت داره و نه هنری،‌ خاله و خواهر و این ها نظرشون همه جا وارده و قراره همه جا سرک بکشن و از این چیزا، بهت توصیه میکنم که خودت رو تو هچل اونها نندازی

 

اگه دیدی، باباش چپ و راست داره طرف دخترش رو میگیره و فقط به فکر منافع ظاهری دخترشه، از اون بابا هم آبی برای تو گرم نمیشه ونمیتونی به اون بابا برای تداوم و گرمابخشی زندگیت اتکا کنی

 

و اگه دیدی از سر هیجان، حالا هیجان عاطفی یا جنسی به دختری تمایل پیدا کردی، یا اون دختر از سر نیاز اینکه فقط میخواد شوهر کنه با هر حالتی باهات موافقه، بهتره کمی دست نگه داری و با تردید بیشتری به این رابطه فکر کنی...

 

+ روابط بین آدم ها، فرمول های متفاوتی رو میطلبه و نمیشه یه نسخه واحد برای درد مشترک داد، کلیات رو میشه بیان کرد ولی تو جزئیات باید خودت رو ببینی ، فضای ذهنی و عاطفی و خانوادگی و اجتماعی ت رو و اینکه یادت باشه اصولا کلیات هیچ وقت دروغ نمیگن و دقت کنی، همین.

ریشخند سازش

وقتی دختره اسرائیلیه رو شخصیت های همیشه درحال سازش کشور تحویل میدن، فرداش سربازای دیگه شون به ریشمون می‌خندن و یکی از باارزش ترین شخصیت هامون رو میکشن ...

شاخ و دم حماقت!

چقدر یه آدم میتونه احمق باشه که سلامتی بچه ش رو به خطر بندازه بخاطر اینکه تاریخ تولدش رُند بشه!

 

حماقت هایی از این دست شاخ و دم ندارن, مثلا مادری که به بچه ش شیر نمیده فقط به خاطر اینکه اندامش به هم نخوره!!

دو هفته شاد

سلام

 

به نظرم این روزها بیشتر از هر چیزی باید خودمون رو از استرس دور کنیم و کمی شاد باشیم، آقایون عادت دارن خاطرات سربازیشون رو هی تعریف کنن و کلی ازش لذت ببرن، عیال عادت کرده،من خاطرات خواستگاری هایی که رفتم تعریف میکنم و قش قش میخندم ...

 

برای هر کدوم ازشون هم یه اسمی داریم و یه مشخصه ای، این وسط خودمم یادم بره عیال یادآوری میکنه که این شبیه فلانی بوده، (انقدر تعریف کردم میگن انگار خودمم باهات رفته بودم خواستگاری :)))

 

چندتا از شاخص هاشون رو براتون تعریف میکنم و بدونین نیشم تا بناگوش بازه(خواستین بگین نیشتو ببند قباحت داره تو این سن از این حرفا رو بزنین راحت باشین):

 

1.دختر هفت قلم: یه دختر بود، رفتیم خونه شون، روی پلکش رنگین کمان کشیده بود، رفتیم تو اتاق حرف بزنیم، خواست چادرشو در بیاره دقیقا انگار قراره بهم تجاوز بشه مانعش شدم و گفتم همینجوری راحتترم ... من همش تو نخ رنگای پلکش بودم که داشت یواش یواش محو میشد و تقریبا آخراش رنگی به روش نداشت ... یکی دو بار هم بیرون رفتیم نیمدونم چه کرمی داشت یه پاشنه بلند پوشیده بود نمیتونست راه بره هی چپ و راست بهم میخورد ....

 

2.پاچه سیاه: یکی از دوستام سالها پیش شاید به شوخی یا جدی بهم گفته بود دختر میخوای انتخاب کنی پاشنه ی پاشو رو نگاه کن، خیلی نحیف نباشه، پاچه کلفت بگیر برات بچه های قوی میاره، اینم عین چی افتاده بود تو مخ من و هر بار من این کار و میکردم؛ القصه ما رفتیم خونه دختره، دختره یه کت شلوار خیلی جذب پوشیده بود، من قشنگ خط زیر پوششم میتونستم ببینم، یه صورت سفید و گرد و یه آرایش نسبتا زیاد (البته از نظر من) ... وقتی باباشون داشت صحبت میکرد یهو یاد اون حرف دوستم افتادم یهو چشمم ناخودآگاه رفت سمت پاشنه پای دختره، و از اونجا که موقع نشستن کمی شلوارش بالا اومده بود، بالای غوزک پاش پیدا بود و دیدم پوست پاش عین قیر سیاهه، بعد یهو صورتش رو دیدم عین چی سفیده!! تو راه برگشت خونه، به همشیره گفتم این دختره صورتش سفید بودچرا پاش سیاه بود، گفت داداش ساده من انقدر دخترا راه بلدن و آرایش میکنن کلاغ جای قناری جا میندازن (نمیدونم چه مرگیه، اونی که سفیده سبزه میکنه و اونی که سبزه است سفید!! چه مرگتونه که خودتون نیستین)

 

3. اخلاق مردونه: یه بار داداش دختره خواسته بود اول با من حرف بزنه منم اعتقادم این بود که به خانواده دختر باید احترام بذارم، خصوصا پدر و برادرش (راستش خیلی مادر دختر برام جایگاهی نداره)؛ آره منم رفتم، باهم رفتیم هتل ارم(فکر کن من دختر اونجا نمیبردم ولی داداشش رو بردم اونجا) صحبت کردیم وسط صحبتاش گفت من اگه زنم وسط روز بگه دلم برات تنگ شده بیا خونه همه چیز و ول میکنم میرم خونه تا به خواست دل همسرم توجه کرده باشم ... منم نامردی نکردم در جواب بهش گفتم راستش من اخلاقم مردونه است از این کارا نمیکنم، چه معنی داره وسط کار زنگ بزنه من دو ساعت راه برگردم که دلش تنگ شده!!! بیچاره پسره (البته مرد جا افتاده ای بود) بعدش خلاصه کرد و اجازه داد با خواهرش حرف بزنمو چند باری رفتیم و اومدیم ولی خب به درد من نمیخورد!

 

4. دنبالم بیا؛ یه دختره بود میگفت مثلا اگه یه روز برم دکتر یا یه جایی برم میای دنبالم منو برسونی خونه، از اونجا که با کسی تعارف نداشتم بهش گفتم ببین من برسم خونه، برم ماشین بردارم وسط ترافیک به تو برسم دو ساعت میشه، خب برو ایستگاه اتوبوس سوار اتوبوس شو، سر کوچه پیاده شو نیم ساعتم طول نمیکشه چه کاره آخه من این همه راه بیام! 

 

5. اینو نمینویسم چون عفت عمومی لکه دار میشه

 

حالا هر کدومش جزئیات جالبی هم داره، این بود بخشی از خواستگاری های من ...

 

+ جان هر کی دوست دارید، بغض نکنین، غیظ (غیض سابق) نکنین، تاسف نخورین، بخونین و بخندین 

 

++ دل تنگی، از یه جایی به بعد شادی آوره ...

 

+++ خیلی ناراحتم که اینقدر دیر ازدواج کردم، نزدیک چهل سالگی زن گرفتن واقعا خیلی چیزها رو نداره و نمیتونی تجربه کنی و دیگه مزه نمیده و فقط باید طاقت بیاری و بسازی! این مسابقه زوجی نو رو که میبینیم مخصوصا این دختر پسرای کوچولویی که ازدواج کردن خیلی حسرت میکشم ... خوش بخت باشن ان شالله

کجایی؟ کجایی؟ ... دلم هواتو کرده ...

 

کلیدای برق خونه ما تو یه ردیف شش تایی روی دیوار کناری ورودی دره، همه کلیدها؛

 

دیشب بچه کنار کلیدای برق بود، دیدم هی داره خاموش روشن میکنه، گفتم نکن بچه! میسوزه، دیدم بازیش گرفته، یهو همه رو خاموش کردم، بیچاره یهو ترسید (قبلنا نمیترسید، میدونست بازیه)، تو تاریکی به جای اینکه لامپ ها رو روشن کنه دنبال من میگشت، شاید چند ثانیه هم نشد، گرفتمش، خیالش راحت شد، آروم گرفت و منم دوباره کلید و زدم و روشن کردم و دوباره شروع کرد به بازیش...

 

شاید باورتون نشه، نمیدونم اسمش رو حسادت میشه گذاشت یا غبطه یا حسرت، ولی حسودیم میشه به پسرم که پدر داره و من ندارم!

 

دامان پدر امن ترین جای دنیاست، ‌امن ترین جای دنیا!

 

+یکی از وبلاگ نویس ها دو ماهه برادرش رو از دست داده چپ و راست از مرحوم برادر و غم دوریش مینویسه، وبلاگ شارمین رو میگم، بهش حق میدم، واسه من هر روز و هر هفته و هر ماه بعد از این همه سال غصه پدر تو دلم سنگینی میکنه!

 

++ همیشه با خیلی ها، مخصوصا با عیال سر اینکه من اعتقادی به عشق های متداول ندارم بحث میکنم، ولی این آتشی که درون منه اگه عشق نیست، پس چیه؟؟

 

+++ من یا یه آهنگ رو گوش نمیدم یا هزار بار پشت سر هم گوشش میدم تا ازش سیر بشم؛ دیشب ترانه باران یه آهنگ پخش کرد که خیلی بهم چسبید: اینجا آهنگ نیمه پنهان سینا سرلک رو میتونین بشنوید.

واقعا دولت مقصره؟

 

اینکه مردم دورهمی خانوادگی و مراسم خانوادگی میگیرن هم دولت مقصره؟؟

 

اینکه ملت برای حراج کیف و کفش عین چی هجوم میبرن هم دولت مقصره؟؟

 

اینکه تو خیابون خیلی ها ماسک نمیزنن هم دولت مقصره؟؟

 

اینکه خیلی از کسبه مخصوصا تو نونوایی ها ماسک نمیزنن و رعایت نمیکنن هم دولت مقصره؟

 

اون کاسبی که جنس هزار تومنی رو به من و تو دو سه هزار تومن و چند برابر میندازه و تقریبا به هیچ قاعده و نظمی قائل نیست جز منفعت کردن ش، دولت مقصره؟؟

 

اینکه از انسولین گرفته تا پوشک رو تو هر سوراخ سنبه ای احتکار میکنن هم دولت مقصره؟؟؟

 

اینکه تا دو روز تعطیل میشه عین مور و ملخ میرن این شمال خراب شده هم دولت مقصره؟

 

برای چند نفر باید پلیس و مامور گذاشت؟؟

مشکل کجاست واقعا؟؟

 

روزی 450 نفر دارن میمیرن، 450 خانواده ای که کلی اطرافیان دارن که داغ دارن و کسی نیست یه تسلی کوچیک بهشون بده، حتی نمیتونن راحت برن سر خاک عزیزشون سوگواری کنن ...

 

خیلی باید مراقب باشیم، خودمون باید به خودمون رحم کنیم.