به نظرم حق این مطلب درست ادا نشد, فکر میکنم ارزش بازنشر رو داره:

 

دختره معرفی شده بود برای مشاوره, یکم حرف زد بهش گفتم اینا رو ول کن, اونایی که روت نمیشه بگی و بگو ...

شروع کرد مِن مِن کردن ولی بالاخره صندوقچه رو باز کرد ... 

 بعد از کلی داستان سرایی رسیدیم به اولین رابطه ش و تازه چشماش پر از اشک نفرت شد(نمیدونم اشک نفرت تعبیر درستیه یا نه) شروع کرد به تعریف قصه اولین باری که یه مرد بهش دست زده اونم چندین سال پیش ... 

اشک ریخت, آروم شد, ولی نشد!

 

جالب اینجاست پسرهای زیادی هم دیدم که با خشم و نفرت از اولین رابطه شون و اولین کسی که اونها رو به سمت رابطه فیزیکی برده حرف میزنن ... (البته با این تعریف که رابطه فیزیکی ضرورتا معنیش رابطه جنسی کامل نیست)

 

این اولین نفری نبود که از اولین رابطه ش خاطره عمیق و دردناکی داشت؛ جالب اینجاست قربانی ها بعدها اولین نفری میشن که خودشون یکی دیگه رو قربانی کردن و از اینکه باعث اولین رابطه کسی دیگه شدن عذاب وجدان داشتن!

 

خیلی وقت ها خیلی ساده و صمیمی در دام روابطی میافتیم که آخر و عاقبتش سیاهی و شکسته؛ تجربه ثابت کرده مجردها چه دختر چه پسر به مراتب باحیا تر از متأهل ها هستن چه زن چه مرد, و به شدت باید از مردها و زن های متأهل دوری کنین که بد چیزی ن!

 

نمیدونم کافیه با توضیح بیشتری بدم, اینکه اگه اولین بارتون بود لااقل برای کسه دیگه ای اولین نفر نباشیم, اگه متأهلیم خواسته و ناخواسته اجازه ندیم کسی تو دام ما بیافته, مجردها و آدم های ضعیف و سست زیادی ممکنه کنارمون باشن, با خواهش های زودگذرمون و زرنگی و تجربه خام کردنمون دیگران رو تو دام ها و چاه های عمیق شخصیتی گرفتار نکنیم.

 

+ از قضا دو دسته بیشتر گرفتار میشن, دسته اول شخصیت های خسته و ضعیف و سست, و دسته دوم آدم های زرنگ و باهوش و قدرقدرت و مدعی اینکه من که به خودم مطمئنم!