عقد نامه (قسمت اول) :: یادداشت های اینجانب

سلام

دیدین وقتی میرید بانک برای گرفتن وام یا افتتاح حساب چند تا کاغذ میذارن جلوتون امضا کنین و شما بدون خوندنش امضاش میکنین؟؟؟ هر بارم میگید باید بخونم ولی بازم نمیخونین و تازه اگرم بخونین و موافق نباشید و امضا نکنین اساسا حساب براتون باز نمیکنن!!

در مورد عقد نامه هم همینه، فکر میکنم درصد کمی از دوستان متن عقد نامه رو مطالعه کردن، مایلم در ادامه شاید در چند یادداشت به برخی موارد عقد نامه اشاره کنم:

شرایط ضمن عقد:

الف: ضمن (عقد نکاح/خارج لازم) زوج شرط کرد هرگاه طلاق بنا به درخواست زوجه نباشد و طبق تشخیص دادگاه تقاضای طلاق ناشی از تخلف زن از وظایف همسری یا سوء اخلاق و رفتار وی نبود، زوج موظف است تا نصف دارایی موجود خود را که در ایام زناشویی با او به دست آورده یا معادل آن را طبق نظر دادگاه بلاعوض به زوجه منتقل کند. توضیح: این بند بدین معنا است که مرد بعد از طلاق باید نصف دارایی خود که بعد از شروع زندگی به دست آورده است به نام زن کند.

این شرط یعنی شما بعد از 20 سال بخوای زن ت رو طلاق بدی به هر دلیلی، نتونستی باهاش بسازی، دهنت سرویس شده ، اعصاب و روانت رو داغون کرده و امثال این، باید نصف تمام دارایی ت رو بدی مفت و مسلم یه زن غریبه ببره بخوره به ریشتم بخنده!

این غیر مهریه است(چند تا سکه مهر کردی)

این غیر از نفقه است(کم کم ماهی دو میلیون از زمان عقد تا زمان طلاق یا گرفتن حکم ناشزه بودن زن، یعنی بی دلیل از خونه بیرون رفتن و امثال این)

این غیر از اجرت المثل ایام زوجیته(اینم حدودی ماهی دو تا سه میلیون از عروسی تا طلاق یا خروج زن هر چند سال که شده باشه معمولا کارشناسای رسمی که عمدتا خانم هستن برات میبرن!)

یعنی هم باید نصف کل دارایی ت رو باید بدی بره + مهریه رو بدی+ نفقه تمام این ماه هایی که زندگی کردین از زمان عقد رو باید بدی بره + اجرت‌‌المثل ایام زندگی مشترک مثل ظرف شستن و کارای خونه رو تو تمام این سالها باید بدی بره!

اینها قوانینی هستن که در جمهوری اسلامی در حال جریان هستن و عملا محاکم و دادگاه ها بدون محدودیتی این احکام رو اجرا میکنن و جالبه با این قوانین توقع دارند زن ها پررو نشن، مردها دل به ازدواج بده و بنیان خانواده محکم بمونه!

این فقط یک بند از چندین بند موجود در عقد نامه است؛ باقی بندها رو تو یادداشت بعدی بهش میرسیم.

به قول این هشتک زن ها:

#ضایع شدن حقوق زنان در جمهوری اسلامی

#گوهر وجودی زن

#زن ریحانه است

# مردها ظالم و زورگو هستند

۱۶ شهریور ۰۰ ، ۰۹:۰۱

هو مورو

من ریشه این حکم رو نمی‌دونم، ولی وقتی مرد دلیل موجهی برای طلاق دادن زن نداشته باشه همونطور که نوشتید ناشی از سوء اخلاق یا عدم تمکین و.. نباشه، چرا که نه؟! اصلا مرد چرا باید چنین زنی رو طلاق بده؟!

۱۶ شهریور ۰۰، ۰۹:۰۷

پاسخ:

قطعا هر حکمی دلیل و ریشه ای داره، من ایرادی به احکام مختلف ندارم، موضوع من دقت کرده باشید شروط ضمن عقدی است که ناخواسته یک پسر مجبوره بهش تن بده،‌و اینی که عرض کردم اصلا حکم نیست، یه شرطه که میتونست هر شرط دیگه ای باشه، وضع این شروطه که باعث ناپایداری و سستی در امر ازدواج میشه.

وجه موجه طلاق باید بره دادگاه اثبات بشه که این امر تقریبا غیر ممکنه و تازه فرض کنیم ثابت هم بشه،‌مهریه و نفقه و اجرت المثل که دیگه ربطی به طلاق نداره و زن به محض وقوع عقد میتونه طلب کنه

۱۶ شهریور ۰۰ ، ۱۱:۱۸

خب به نظرم از جانب دیگه هم ممکنه اینطور باشه! شما بحث مالیش رو میگید حالا فارغ از اینکه خیلی از زندگی‌ها به جایی میرسن که زن میگه مهرم حلال و جونم آزاد و برای رهایی مهریه‌شم می‌بخشه بماند، ولی مثلا من دوستم رو می‌بینم که چقد از بددلی و شکاکی و آزار و اذیتای همسرش به ستوه اومده ولی چون همسرش طلاقش نمیده دستش به هیچ جایی بند نیست! از وکیلی هم سوال کردیم و گفتند تا مرد نخواد تو این شرایط کاری نمیشه کرد. خب این زن چه کنه؟!

به نظرم ایراد قوانین ما تو ازدواج دو طرفه‌ست. و اینم بگم البته، علت اصلی تزلزل خانواده‌ها مسائل فرهنگی و سبک زندگیه، بحث مالی بخش کوچیکی از اونه.

۱۶ شهریور ۰۰، ۱۱:۴۹

نکته خوبی رو به اشاره داشتین.

یکی از دلایلی که حق طلاق رو به مرد دادن اینه که یک زن با هر بادی دلش هوای طلاق گرفتن نکنه، اساسا زندگی تشکیل میشه برای اینکه ما با تحمل سختی هاش بسازیمش، هم باید با زندگی بسازیم هم باید زندگی رو بسازیم ولی زن های این دوره زمونه واقعا اینطورن؟؟؟؟؟

بد دلی، شکاکی و اذیت های اینچنینی واقعا دلیل میشه یه زن طلاق بگیره؟!؟!؟

همین که تو ذهن زن میاد به خطار این اذیت ها باید طلاق بگیره از عوارض همین قواینن و شروط ضمن عقده، اون زن باید بره مساله رو درست کنه باید نقش حمایتی و عاطفی ایفا کنه باید مراقب حساسیت های همسر ش باشه و از این قبیل تا بتونه زندگی ش رو بسازه و الا طلاق دادن وگرفتن که کاری نداره!

اتفاقا از شروطی که زن میتونه طلاق بگیره در ادامه تو قسمت بعد خواهم گفت بدونین با چه فرض های محاکم میتونن طلاق صادر کنن

سبک زندگی و مسائل فرهنگی به شدت از مسائل مالی و قانونی متاثر میشه؛

مثلا تازه عروسه میبینه دوستش تونسته راحت طلاق بگیره او هم با اولین مشکل میخواد ساده ترین کار رو انجام بده و ... تازه مثلا با گرفتن مهریه میتونه شوهرش رو تحت فشار قرار بده و امثال این

باور کنین غرضم معضلیه که تاوانش رو دارن خانواده ها میدن نه فقط یک مشکل مردانه باشه

۱۶ شهریور ۰۰ ، ۱۳:۱۹

.. میخک..

یعنیا

من هرچی طلاق تاحالا دیدم حتی مرد اگه معتاد و دزد و دست به زن دار و کتک زن و خیانکار هم باشه یه قرون هم خرج نکرده برای طلاق :/

فقط زنه که هی باید از پله‌های دادگاه بالا پایین بره پول دادخواست رو بده پول وکیل رو بده التماس کنه به همه تا ثابت کنه شوهرش نه تنها معتاده که داره بچه‌ی کوچیکش رو هم نعتاد میکنه اما قاضی باز هم با یه لبخند زیبا و دلنشین توصیه کنه به سوختن و ساختن و مستحکم کردن بنیان خانواده!

مهریه رو هیچوقت ندیدم زنی بتونه بگیره. همیشه گفتن مهرم حلال جونم آزاد. بیخود نیست که ضرب المثل شده این عبارت. نفقه و اینها که پیشکش!

ببینید من نه موافق این طلاق‌ آسانم. نه موافق این وکیل‌هایی که فقط به فکر جیب خودشونن و الکی با بازار گرمی و شلوغ کاری که نه این حق توئه باید بگیریش و... دو بهم زنی میکنن.

اما شما هم دارید بی‌انصافی میکنید خب :/

۱۶ شهریور ۰۰، ۱۴:۰۲

ببین آمار چندین هزار زندانی بابت مهریه

صدها هزار شایدم میلیون پرداخت کننده مهریه و نفقه قسطی

میلیون ها طلاق یه چیزی در حدود 30 درصد ازدواج ها ...

من خودم دیدم زنی رو که تو دو تا شعبه یک مجتمع دادگاهی از دو تا شوهرش مهریه میگرفت...

کمی باید مستند و متقن بود، آمارهای رسمی رو باید دید، کلیت یه سیستم رو دید نه فقط اون چند نفر رو...

من متن عقد نامه رو نشون دادم، آرای محاکم قضایی و خانواده رو نشون دادم نه نظر شخصی و چند نفر دور اطرافمو...

واقعا وکلا این وسط به شدت، البته برخی وکلا واقعا آتش بیار معرکه ن برای کاسبیشون

۱۶ شهریور ۰۰ ، ۱۳:۳۴

ناخواسته یک پسر مجبوره بهش تن بده،‌و اینی که عرض کردم اصلا حکم نیست....

دو حالت داره

یا فرهنگ و جامعه‌ی آماری شهر ما کلا با تهران فرق داره یا اینکه...

آخه چی بگم؟!!!!!! پسر تا ریز به ریز تمام معادلات رو حساب نکرده باشه و ندونه چند ریال قراره خرج کنه عمرا چیزی رو امضا کنه :/ هیچ باکی هم از چونه زدن بابتش نداره.

همون احتمالا شما تو تهران دخترهای چشم سفید و اقایون .. زیاد دیدین نتیجه گرفتین که کل خانوما و آقایون اینطورین :/

۱۶ شهریور ۰۰، ۱۴:۰۵

دوست عزیز پشنت کنکوری ما (که ان شالله منتظرم زودتر خبر قبول شدنش رو به همه مون بدین)

این متن پیش فرض همه عقد نامه ها توی همه دفتر خونه های ازدواجه، به تهران و جای دیگه ربطی نداره ها ...

بیشتر حساب کتاب ها واسه خرج مراسم و اینهاست، این پول ها و اموالی که از دست میر واسه بعد از ازدواجه ... تا عقد نکنن تعهدی براشون ایجاد نمیشه باور کنین!

۱۶ شهریور ۰۰ ، ۱۴:۱۸

اگه پیش فرض همه است پس چرا اینجا هیچوقت رعایت نمیشه؟

میلیون‌ها طلاق همه تقصیر خانوماست؟

امار زندانی مهریه به نظرتون دلیلش چیه؟؟؟؟ اصلا مردی کع اونقدر احمقه که امضا میکنه چند برابر توانش سکه بده خو حقشه بیفته زندان اصلا :/ چیزی که باید اصلاح شه فرهنگ و رسومات مسخره برای مهریه ی بالاست وگرنه مشکل قانونی که میگه هرکس به قولی که داد و زیرش رو امضا کرد نباید بزنه زیرش چیه؟؟؟

۱۶ شهریور ۰۰، ۱۴:۳۰

ببینین پیش فرض عقدنامه و عقد نامه چاپی همین ها توشه، یه عقد نامه گیر بیارید برید بخونینش متوجه عرضم میشین

تقصیر خانم ها نیست، مگه این فرض ها و شروط رو خانم ها گذاشتن؟؟؟!!!

این فرهنگ و این شروط مخربه همین

مردها مجبورن، اجبارهای روانی و اجتماعی و اخلاقی و امثال هم .... نگید احمقه واقعا جای پسر ها نیستین متوجه باشید چه باری از مسئولیت رو دوششونه

منم نمیگم کسی بزنه زیر تعهدش میگم قانون باید حامی باشه نه چاه ساز!!!

۱۶ شهریور ۰۰ ، ۱۴:۱۹

راستی ممنون

انشالله😅

۱۶ شهریور ۰۰، ۱۴:۳۱

من از شما مشتاق و منتتظر تر نباشم کمتر نیستم

ان شالله یه رشته خوب و یه دانشگاه خوب و یه زندگی و یه عاقبت خیلی خوبتر منتظرتون باشه

۱۶ شهریور ۰۰ ، ۱۵:۰۱

!!!!!!!!!!!

من موافق دادن حکم طلاق به زن نیستم. و متوجهم که داشتن حکم طلاق از جانب مرد دلیل عقلی داره. ولی باید یه تبصره ای چیزی باشه برای چنین افرادی که دارن طرف مقابلشون رو دق میدن و طلاقم نمیدن! درواقع قانون اینجا به نظرم نقص داره. و انقدی اثبات عدم صلاحیت مرد سخت و نفس گیره که خیلیا همون مهریه هم براشون نمایشی شده و برای راضی کردن مرد به طلاق مجبورن ببخشن و بگن مهرم حلال جونم آزاد!

ولی شما چطور می تونید به این سادگی قضاوت کنید که این زن ساخته یا نه؟!

بنده از نزدیک دارم می بینم و دوستم رو میشناسم. با همه چی این مرد ساخت، سر چیزای بیخود بهش چشم گفت، حق تفریح ازش گرفته شد دم نزد، با اینکه تو خانواده ای با اعتقادات 180 درجه متفاوت بزرگ شده بود کاملا عوض شد و افسردگی گرفت، از خونه ش نمی تونه بیرون بیاد، حتی به سختی می تونه خونه مادرش بره. دم نزده و چشم گفته بلکه این مرد درست شه ولی مشکل داره، از بچگی هم مشکل داره. انقدی هم فهمیده ست که از روی احساس فکر طلاق نکنه. خیلی براتون ساده ست گفتن اینا انگار! زن طفلک تو فرهنگ ما بمیره هم باید بسازه! حرف از طلاق بیخودی نیست، ولی وقتی تلاششو کرده و نشده، نمی تونید بهش بگید مجبوری بمونی و بسازی چون اونم حق زندگی داره، روح داره، اونم روح و جسم آسیب پذیر یک زن. به نظرم اصلا نمی تونید تصور کنید سوء ظن چقدر وحشتناکه. از نظر شما همه یا اکثریت طلاق ها از سمت زن هاست و این میون به آقایون ظلم میشه؟! این تصور بسیار غلطیه.

شکاکی و بددلی دلیل طلاق نیست؟!

پس اینکه یه مرد بی دلیل بدون هیچ سوء اخلاق یا عدم تمکین زنشو طلاق بده دلیله؟!

اتفاقا خوب میکنن از چنین مردی نصف اموالش رو می گیرن که بی دلیل فکر طلاق نکنه!

چرا توقعی که برای ساختن یه زندگی از زن دارید رو از مرد ندارید؟!

زن بیچاره اگه روز به روز روحش خراش داده بشه همه میگن برو بساز، ولی چرا به مرد اینو نمیگید؟!

۱۷ شهریور ۰۰، ۱۱:۴۴

همونطورکه عرض شد و خواهد شد چندین تبصره گذاشتن، حدودا ده پونزده تا....

اتفاقا از قضا اثباتشم در عمل خیلی اوقات ممکنه

راستش از نظر من زنی که نتونه توضیحات شما رو حل کنه خیلی کارآمد و توانا نیست و تقریبا عین جامعه اکنون زنان راحت طلب و حاضری خورن...

زندگی خیلی سخته، بآید ساخت نه اینکه با تعابیر دهن پر کن و متوهمانه و اغراق آمیز بزنیم زیرش

۱۶ شهریور ۰۰ ، ۱۸:۱۶

ژژژ

توی متن نوشته 'اگه دادگاه تشخیص نده دلیل موجهه' بعد شما زیرش نوشتی 'به هر دلیل' ! وقتی همین جوری بیخودی یهو تصمیم میگیری یه زن رو از زندگیت بندازی بیرون و بدبختش کنی بایدم خسارتشو بدی!

۱۷ شهریور ۰۰، ۱۱:۴۷

ادامه ش گفتم زنی که زندگی رو به مردش سیاه کنه که تقریبا قابل اثباتم نیست ....

پس قائل به خسارتی، اونم مادی، خوبه ، پس خسارتی که به روح و روان و مال مرد خورده چی؟؟ آیا قانونی دادگاهی تو جمهوری اسلامی هست این خسارات رو جبران کنه؟؟؟؟

۱۷ شهریور ۰۰ ، ۱۴:۰۵

به نظرم شما خیلی یکطرفه به ما ماجرا نگاه می کنید. خیلی. گویا این وسط فقط مرد انسانه!

اگه زن هم "بی دلیل" دادخواست طلاق میداد بازم همینو می گفتید؟!

با ده ها دلیل به نظرتون زن حق طلاق نداره،

ولی مرد همینطوری از رو هوا دلش بخواد زنشو طلاق بده می تونه و خسارتم ازش بگیرن ظلمه! ببخشید طبق کدوم منطق؟!

خسارتی که به روح و روان مرد خورده رو هم خب باید تحمل کنه و بسازه!
چطور زن باید بمیره و بسازه؟ مرد هم همونطور!

حرفی باقی نمی مونه چون اصلا باهاتون موافق نیستم.

۱۷ شهریور ۰۰، ۱۸:۴۴

من قسمت مغفول مردانه ش رو توجه دادم و الا متن و حاشیه و همه تبصره ها و شروط به نفع خانمهاست.

دقت بفرمایید عمده طلاق ها منجر به ورود خسارت مادی و معنوی به آقایونه ، هم مادی هم روحی و روانی، یعنی یه مرد تو طلاق هم از نظر معنوی بشدت صدمه میبینه و هم مادی در حالی که یک زن اصلا اینطور نیست حتی تبعات روانیش و خسارات روحی ش با توجه به مکانیزم های تدافعی زنانه بمراتب کمتره

بصورت پیش فرض مرد تو زندگی مشترک تحمل میکنه و میسازه ، در حالی که اگه جون هم بده زیر فشار زندگی باز بابت نفقه، مهریه و اجرت المثل بدهکاره، برعکس زن که اساسا هیچ تکلیف قابل اعتنایی نداره

میتونین تفاوت رو ببینین، تونستم اجحاف رو نشون بدم یا بازم مخالفین؟

۱۷ شهریور ۰۰ ، ۱۹:۳۸

موافق نیستم.

طبعات اجتماعی طلاق برای زن وحشتناکه، وحشتناااک!

زن مطلقه تو فرهنگ ما هیچ شخصیت و جایگانی نداره. با عرض معذرت از عزیزان مطلقه، به زن مطلقه به چشم یه عامل فساد که زندگیا رو به خطر میندازه نگاه میشه! اصلا در جمله نمی‌گنجه فشارهای روحی بعد از طلاق برای یک زن.

فشاری که تو این زمینه به مرد وارد میشه یک هزارمشم نیست. معمولا هم فرصت ازدواج مجدد خیلی راحت‌تر براشون فراهم میشه درصورتی که غالبا امکانش برای زن مطلقه یا نیست یا خیلی خیلی کمتره.

ابدا و اصلا موافق نیستم.

۱۸ شهریور ۰۰، ۰۹:۴۰

اشکالی نداره

این نظر شما با توجه به مشاهدات خودتون از منظر زنانه است، اشکالی نداره.

فقط اینو بدونین اثرات و آسیب های اجتماعی مردان جداشده کمتر از زنان نیست، نگاه جامعه به مردان اصلا خوب نیست اینو از مردی که تجربه کرده باید بپرسید، ولی تبعات روانی صدمات عاطفی مردان با توجه به نداشتن مکانیسم های تدافعی که زنان دارن ( از گریه زاری و مظلوم نمایی گرفته تا هوچی گری و ....) تازه عمق احساسات زنانه به مراتب کمتر از عمق تعلقات مردانه است و مردان این مکانیسم ها رو ندارن عمق تعلقشون خیلی بیشتره لذا به شدت برای مردان مخرب تره، خب درک این مسأله برای خانمها کمی سخته ولی مطالعات مختلفی عرض بنده رو تایید کرده، ضمنا خسارات مالی که می‌تونه یه عمر تلاش یک مرد رو یک شبه به هوا ببره هم مختص مرده، پس اجازه بدین موافق فرمایشتون که غالبا خانمها با همین حربه مظلوم نمایی میکنن نباشم، در حالی که آقایون به خاطر غرورشون اصلا این جو سازی ها رو ندارن و خودشون رو قوی نشون میدن در حالی که اینطور نیست

۱۸ شهریور ۰۰ ، ۰۹:۴۴

کسانی که منو می‌شناسن می‌دونن که چقد طرفدار حقوق آقایون هستم! و نظراتم به دلیل جانبداری از هم‌جنس‌هام نیست. بلکه مشاهده و مطالعه کردم.

بخشید ولی اصطلاحاتی که برای آسیب‌های زنان به کار می‌برید، بوی ناراحتی و حتی عصبانیت شدید میده!

حاضری‌خور، هوچی گر، مظلوم نما و..

به نظرم باید دید اینا ناشی از چیه!

چون بالاخره آدم حالت عادی کمی به جنس مکملش حق میده، ولی شما حتی موارد صحیح حقوق داشتن زن‌ها رو با این عبارات می‌پوشونید! حتما علتی داره!

۱۸ شهریور ۰۰، ۱۲:۱۴

سرکار بارها و بارها تحسین بنده رو از باب تشخیص و تحلیل درستتون برانگیختین و به جرآت میتونم ادعا کنم تا به حال نوشته های کسی اندازه نوشته های شما منو به تحسین و تجلیل وا نداشته.

ولی مساله اینجاست که این مساله طلاق و حقوق و تکالیف مادی و غیر مادیش تو محاکم قضایی بخصوص و بلحاظ شخصی به صورت عام اصلا اون چیزی نیست که عموما مطرحه .

عرض بنده اینه که تکالیف خارج از قاعده در قالب شروط ضمن عقد در ازدواج، و اثرات سو و تبعات منفی ای ناشی از طلاق اونقدرا که برای آقایون هزینه بر و مخربه برای خانم ها نیست.

در حالی که عملا در ازدواج تکلیف خاصی برای زن در مقابل تکالیف بیشماری که برای مرد تعریف شده وجود نداره و اثرات منفی طلاقش هم همینطوره، چنااان ضرری به مال و جان و روح و شخصیت و غرور مرد میزنه که اصلا با اثرات مخربش روی خانمها قابل قیاس نیست

اتفاقا اصلا و ابدا عصبانی نبودم، حاضری خوری، هوچی گری و امثال این بقدری عمومیت پیدا کرده که اگر غیر ازون رو ببینم متعجب میشم.

من هیچ حقی رو نپوشوندم، حقوق و تکالیف زن و مرد یه چیزی اونچه که در قالب شروط ضمن عقد مطرحه غیراز حقوق و تکالیفه و الا اگر جزو حقوق بود که به عنوان شرط ضمن عقد مطرح نمیشد. و اگر تصور میشه چیزی پوشیده شده فکر کنم به این جهت هست که ابعاد مغفول و مهجور زندگی مشترک رو مطرح کردم که کمتر جایی مطرح میشه

۱۸ شهریور ۰۰ ، ۱۳:۰۸

از لطف شماست.

نمی‌دونم. شایدم من از برخی چیزا کم‌اطلاعم و شما از جهاتی درست بگید.

الله اعلم.

تو این بحث اگه باعث ناراحتی شدم حلال کنید.

یکم که کامنتامو می‌خونم می‌بینم نتونستم لحن رو درست منتقل کنم‌ و آدم اگه با سرعت بخونه به نظرش تند میاد! متاسفانه انتقال لحن و شیوه بیان با متن سخته‌. خلاصه که به بزرگی خودتون ببخشید.

۱۸ شهریور ۰۰، ۱۳:۵۱

لطف شما بوده که قابل دونستین نکات مهمی و فرمودین،

بحث کم اطلاعی نیست، راستش همون‌طور که منه آقا درک درستی نمیتونم از وضعیت یک خانم بدرستی داشته باشم، شما هم چون آقا نیستین شاید این زوایایی که عرض میکنم رو نتونین لمس کنین.

شما بزرگواری فرمودین، اگه جسارت کردم با تندی مخالفتم و عرض کردم شما ببخشید.

آن شالله زندگیتون سرشار برکت و رضایت باشه

و همه اونایی که میخوان زندگی کنن و یا احیانا جدا بشن عقل و مروت و محبت و مودت بده

۲۰ شهریور ۰۰ ، ۰۷:۳۰

میم مهاجر

"دقت بفرمایید عمده طلاق ها منجر به ورود خسارت مادی و معنوی به آقایونه ، هم مادی هم روحی و روانی، یعنی یه مرد تو طلاق هم از نظر معنوی بشدت صدمه میبینه و هم مادی در حالی که یک زن اصلا اینطور نیست حتی تبعات روانیش و خسارات روحی ش با توجه به مکانیزم های تدافعی زنانه بمراتب کمتره

بصورت پیش فرض مرد تو زندگی مشترک تحمل میکنه و میسازه ، در حالی که اگه جون هم بده زیر فشار زندگی باز بابت نفقه، مهریه و اجرت المثل بدهکاره، برعکس زن که اساسا هیچ تکلیف قابل اعتنایی نداره "

این حرف شما درسته،در طلاق آسیب‌هایی که به آقایون وارد میشه کمتر به چشم میادچون جامعه میگه مرد قویه پس نباید خم به ابرو بیاره،یا مثلا فرصت ازدواج مجدد داره پس نباید غصه بخوره

اما نمی‌شه ادعا کرد که مردها ضربه‌ی بیشتری می‌بینند

همه چیز نسبیه،با توجه به شخصیت و شرایط اون زوج مطلقه ممکنه آسیب هر کدوم بیشتر باشه

اما مشاهدات و شنیده‌های بنده هم میگه آقایون مطلقه راحت‌تر به زندگی عادی برمی‌گردند تا خانم‌ها

فرمودید زن هیچ تکلیف قابل اعتنایی نداره،احتمالا منظورتون تکلیف مالی بوده

ولی کافیه برای فهم این مسئله فقط نقش مادری خانم‌ها رو حساب کنید

زوج‌هایی که مشکل باروری دارند و فرد دیگری فرزندشون رو به دنیا میاره ببینید چقدر هزینه می‌کنن

یه خانم از جونش مایه میذاره تا یه بچه به دنیا بیاد پس شاید مرد با هیچ هزینه مادی نتونید این فقره رو جبران کنه

مرد مسئولیت مالی داره چون توانش رو داره (منکر این نیستم که فرهنگ داره به سمتی میره که بار اضافه روی دوش ملت میاد)

زن هم مسئولیت‌هایی داره متناسب با خودش

اینطور هم نیست که تو هر زندگی‌ای پیشفرض آقایون تحمل و سازش کنند!

باز به تناسب شخصیت و تقوای طرفین متغیره و در کل هم سازش یه امر دو طرفه‌ست

خیلی از مواقع هم این زنه که باید تحمل کنه

بنده ذره‌ای تمایل ندارم بگم زن‌ها بدبختند و بیشتر از مردها دچار مشکلن،چون این هم درست نیست

ولی برداشتم از متن شما،و بعضا حتی وبلاگ شما،این بود که اینچنین دیدگاهی رو نسبت به آقایون دارید

دلیلش رو هم تک بعدی نگاه کردن به وظایف مالی مرد و کلی ندیدن قضیه یافتم

۲۰ شهریور ۰۰، ۰۸:۲۴

قبل از هر چیزی باید از حضورتون تشکر کنم و بابت نقد خوب و بدون عصبیت و عصبانیتتون تشکر کنم، واقعا بزرگوارانی مثل شما الگوهای بسیار خوبی برای مباحثه مطلوب و مثمر و هم افزایی بعدش هستین، صمیمانه و با نهایت احترام ازتون تشکر میکنم.

و اما بعد؛

علاقه مندم روی یک موضوع مهم تاکید کنم و اون اینکه من تو این یادداشت فقط یک بند از شروط ضمن عقد رو که در عقدنامه هر متاهلی ثبت شده رو بازگو کردن و هیچ کار دیگه ای نکردم!

معنی و مفهوم ش اینه که این شرط اولا چیزی است که جزو حقوق دینفع (یعنی خانم ها) نیست و به عقد نامه سنجاق شده و تکالیفی رو علاوه بر تکالیف مشروع و قانونی برای مرد تعریف کرده؛ لذا در همین بند داریم تکالیفی رو برای مرد ایجاد میکنیم و عملا هیچ تکلیفی در این بند برای خانم ها ایجاد نمیشه، تو بند های بعدی هم تقریبا همینطوره.

نکته مهمی که هست اینه که من هم تمایلی ندارم بگم مردها بدبختن ولی دارم میبینم که مردها علاوه بر تحمل بار سنگین مسائل زندگی اعم از مادی و غیر مادی تکالیفی رو بر عهده دارن که خارج از عقد برشون تحمیل میشه؛ و اتفاقا این بار تحمیلی مضاعف اصلا فقط دامن مردها رو نمیگیره، بلکم دامن خانواده رو داره میگیره؛ عدم تمایل مردان برای ازدواج یا عمومیت طلاق به خاطر وجود همین حمایت های بیجا و ناحق فقط موجب بدبختی مردان نیست، ساختار و بنیان خانواده رو داره بدبخت میکنه،‌ لذا اگر چیزی گفته میشه اول از همه استیفای حقه و در ادامه مصلحت عامه. پس اصلا نباید این عرایض رو یه حمایت متعصابه جنسیتی در نظر گرفت.

و اما در مورد مکانیسم های تدافعی زنان، دوستانی که روانشناسی خوندن این رو خوب میدونن سوگواری برای هر مصیبتی لازمه و در صورت عدم سوگواری شخص مصیبت دیده به شدت در معرض آسیب های جدی روحی و روانیه؛ اولا همونطور که خودتون فرمودین جامعه میگه مرد قویه و خم به ابرو نمیاره در حالی که باااااید در این مصیبت (طلاق) سوگواری کنه ولی به جهت همین محدودیت های فردی و اجتماعی نمیکه و قطعا زنان اینطور نیستن به طوری که زنان حتی از روابط زناشوییشون برای هم حرف میزنن، برای مشکلاتشون هم درد پیدا میکنن شده تو اتوبوس و راهروهای دادگاهم شده همدرد پیدا میکنن و کارهای مشابه دیگه و نهایتا خودشون رو خالی میکنن ولی کدوم مردی میاد از زندگی خصوصیش با مرد دیگه ای حرف بزنه؟!؟؟ لذا صدمات ناشی از عدم سوگواری برای مرد به مراتب مخرب تر از زنه،‌و طبعا بازگشت به زندگی ش هم سخت تره چون علاوه بر مطالب معروض عمق تعلق مرد و غروری که لکه دار شده اونقدر سنگین و سهمگینه که سالها طول میکشه ترمیم بشه یا به لایه های زیرین بره!(تازه این غیر از خسارت های مادی ایه که به واسطه همین شروط تحمیلی داره زندگی یه مرد رو تحت الشعاع قرار میده، تصور کنین یک نفر بیست سال کار میکنه پس انداز میکنه خودش رو به آب و اتش میزنه که یه زندگی رو به لحاظ مالی تامین کنه، یه حکم دادگاه به واسطه همین شروط یک شبه همه زحمات بیست ساله ش به باد میره، این فقط اثر مادی نداره ها روح و روان آدم رو هم داغون میکنه)

من اینجا ابعاد حقوقی و قانونی قضیه رو دارم تبیین میکنم ، به نظرم شما هم موافق باشید که تکلیف قابل اعتنایی برای خانم ها در مقابل تکالیف بیشماری که به واسطه عقد و شروط ضمن عقد ایجاد شده، وجود نداره،‌ موضوع مادری رو اصلا بهش ورود نمیکنم قطعا مادر شدن سختی هایی داره ولی لذتی داره که به سختی هاش میارزه!

هزینه بچه دار شدن و امثال این هم که باز بر عهده مرده!

اینجا هم تکلیف با مرده، جالب اینجاست بدونین تو قسمت بعد عرض میکنم زن به همین واسطه میتونه طلاق بگیره و بره

باتجدید احترام عرض میکنم که وقتی همه ابعاد قضیه رو میخوایم ببینیم و اثرات و تبعات سو این حمایت های نابه جا رو بسنجیم به این نتیجه میرسیم که این همه حمایت های نا به حق از زنان در جمهوری اسلامی داره تیشه به ریشه خانواده میزنه و مردهای ما رو از اون صفت مردی خارج میکنه و ذلیل و حقیرشون میکنه و این یعنی فاجعه برای جامعه!

۲۹ شهریور ۰۰ ، ۱۳:۰۵

مرآت ..

سلام.

هردو یادداشت عقدنامه و نظراتش رو خوندم. نوع چالش ها و دغدغه های کامنت ها و پاسخ های شما برام جالب بود...

در زمینه شروط پیش فرض چاپ شده در عقدنامه ها و تبعات ناشی از آن بنده حق را به شما میدهم (هرچند که من خودم در خانواده و فامیل و در بین دوستان و آشنایان جامعه به مدافع حقوق زنان معروف هستم)

اما به نظر من در خصوص این موضوع لازم است دو طرف بحث، کارشناس حقوقی و غیر ذینفع باشند. و الاّ شما با هرخانم مجرد یا متأهلی که بحث کنید، قطعاً اقناع نخواهند شد. چون شما بعنوان نویسنده، این بحث را از منظر کارشناسی و نتایج موجودش در جامعه مطرح می کنید و اون خانم از منظر شنیده های خودش یا برخی نمونه هایی که از دوست و همسایه شنیده است. مثلاً خانم هومورو هم که من ایشان را به لحاظ اعتقادی و پایبندیش به زندگی و حقوق خانواده می شناسم، حاضر نشد حرف و نظر شما را بپذیرد و حداقل اصل موضوع را به لحاظ نقص قانونی و شروطی که بعنوان ضمن عقد در عقدنامه ها درج شده را علیه آقایون قبول کند.

با عرض پوزش.

۲۹ شهریور ۰۰، ۱۳:۲۵

خیلی لطف فرمودین اینجا رو مزین به حضورتون فرمودین، ازتون ممنونم.

به نظر من هم تحلیل درستی بود، شاید جا و مجالش اینجا و این وقت نبود، ولی بالاخره یک جایی یه وقتی باید تذکری در این باب منتشر بشه، هر چند کسی اقناع نشه، راستش موارد متعدد دیگه ای هم بوده که دوستان اقناع نشدن و از نظر من اظهر من الشمس بوده و من عادت دارم هر چند حس میکنم معنیش اینه که من نا توان در بیان م و شایدم اساسا اشتباه میکنم.

به هر ترتیب از حضورتون مجددا تشکر میکنم واقعا افتخار دادید

۲۹ شهریور ۰۰ ، ۱۶:۲۰

سلام مجدد.

اتفاقاً من هم با مباحث چالشی و مخصوصاً با مباحث مربوط به خانواده موافقم و مثل شما معتقدم که گاهی وقت ها به هر بهونه ای خوب است این مسائل مطرح بشه. استدلال های شما هم در پاسخ به کامنت ها به نظر من منطقی و متقن بود. صرفنظر از بعضی واژه ها و ادبیات گفتاری اش که خب برای خانم ها خوشایند نیست و مبشود بهتر از این بیان کرد.

در مجموع بحث لازم و مفیدی بود فقط کاش من هم اون موقع این پست رو می دیدم و میتونستم در بحث مشارکت کنم. چون در این زمینه تا حدودی تجربه عملی دارم و گاهی با عقد و حل این مسائل درگیرم. با این همه یقین دارم که دو طرف بحث اگر در این زمینه تخصص حقوقی نداشته باشند یا دارای تجربه کارشناسی نباشند، بحث بی نتیجه و ابتر خواهد ماند و پذیرشی از طرف مخالفین صورت نمیگیرد

وفقک االه ان شاء الله.

۳۰ شهریور ۰۰، ۰۸:۰۴

سلام به روی ماه تون

فرمایشتون رو کاملا قبول دارم؛

واقعا خیلی خیلی سعی میکنم ادبیات و لحن بیانم رو مراقبت کنم که خدای نکرده برزننده و ناخوشایند نباشه، ولی میبنیم که خیلی موفق نبودم؛ هر چند در مقایسه با قبل تر ها خیلی بهتر شدم ولی باز جای کار دارم زیاد و از این نقد بسیار خوبتون ممنونم

سایه تون مستدام

یادداشت های اینجانب

عقد نامه (قسمت اول)

نظرات (۱۵)