سلام
چند روزه با دیدن و خوندن عنوان این یادداشت بغض و غصه ای دارم که تمام وجودم رو فراگرفته؛
من افغانی ها رو خیلی دوست میدارم، صفایی دارن عین صفای بلوچ ها و جنوبی هامون، هیچ وقت برام یه کشور غریبه نبودن و همونطور که بارها گفتم افغانستان برای من چیزیه مثل کردستان و سیستان؛
همین.
+ داعش و طالبان و گروه های منحرف ِ افراطی زائیده حضور امریکا و بقیه غربی های کثیف و وحشی تو این منطقه است.
++
بیش نمی‌شود دگر خون به جگر کجاستی؟
کوچه به کوچه گشتمت، پرده بدر، کجاستی؟
سکسکه کرد آینه، ساعت خانه لال شد،
چشم جوان مادرت، مانده به در کجاستی؟
تیر و گلوله را چه با خنده گرم و روشنت؟
خنده گلو نمی‌برد، شیر و شکر کجاستی؟
تشنه نمانده باشدی، گشنه نمانده باشدی،
سیر به خون و سر به خون، شانه به سر کجاستی؟
پای برهنه آمدم، تا که به گرده‌ات برم
جان پدر کجاستی؟ جان پدر کجاستی؟
|امین خلیلی|
سلام
ببخشید من متوجه نشدم چی شد؟
دوست داشتن افغانستانی ها چه ربطی به عنوان پست داشت؟؟
بنظرم شرایطی که توش هستن و روزگاری که میگذرونن خیلییییی کمتر از لیاقتشونه.
تو سخت کوشی کم از ژاپنیا ندارن.تو رفاه و امنیت هم حقشون بود در حد ژاپنی ها باشن.
انگار قسمت مردم خاورمیانه اینه که هیچوقت رنگ امنیت و ثبات رو نبینن😕