این روزها انتقاداتی به سریال پایتخت مطرح میشه، نمیدونم چه اصراریه بیشترین انتقاد رو به صحنه ای از فیلم متمرکز کنن که به فیلم سینمایی قبل از انقلاب رجوعش بدن... در حالی که این سریال غیر از اون صحنه ی حاشیه ای، متن بسیار فاجعه ای داشته که به برخی از اون در ادامه اشاره میکنم:

  • وقتی حج رفتن نقی مورد تمسخر قرار میگیره، وقتی این واجب شرعی به سخیف ترین شکل به استهزا کشیده میشه، وقتی اعمال واجبی مثل رمی جمرات به استهزا کشیده میشه و همه کاره نویسندگی و مشاور کارگردان تو صفحه اینستاگرامش قشنگ رمی جمرات رو به سخره میگیره، خیلی عالی حتی نماز خوندن رو به سخره گرفته و ...
  • اذن پدر و همسر برای دختر و زن یه اذن واجبه، در حالی که میبینین دخترا بدون اجازه پدر میرن اردو و مادرشون با وقاحت تمام میگه من اجازشون رو دادم و همین طور همسر که تمام در حال دروغ گویی مخفی کاری و بدون اجازه کار انجام دادنه
  • وقتی علامت سجده که از نشان های مومنین ذکر شده در جای جای سریال به استهزا کشیده میشه
  • وقتی مقام حاجی و مکه مکرمه همین طور تخریب میشه
  • انقدر دروغ به هم میگفتن که هر چی گشتم ببینم حرف راستی هم بینشون رد و بدل شده، به سختی پیدا کردم؛ دخترها به مادرشون دروغ میگن، مادرشون به نقی دروغ میگه و ...
  • حفظ احترام پدر و مادر و نحوه صحبت کردن بچه ها باهم هم پیشکش و انقدر این سریال فجایع اخلاقی و عقیدتی داشت که بیان همین چند تا اصلی ش به نظرم کفایت کنه.