آدم هایی که مرام و معرفت و فهم و شعور دارن, یه خصلت خیلی بارز دارن, اینکه وقتی نمک کسی و میخورن مقیدن و معتقدن نمک دون نباید بشکنن؛ کلی مصداق به ذهنم میرسه از این نمک نشناسی و نمک به حرومی!

 

اینکه ما از این کشور کلی درآمد داشته باشیم بعد پاشیم ببریم اون سر دنیا حیفش کنیم یکی از نمک دون شکنی هاست

 

اینکه هر چی داریم از تلویزیون و فوتبال و موسیقی و بازار و ... این کشوره و میلیاردها درآمد ازش داشتیم و حالا که سیر شدیم و داریم خفه میشیم بگیم تلویزیون و کشور و ... اخ بوده و دیگه برنامه من و پخش نکن هم نمک به حرومیه

 

اینکه مدرسه و دانشگاهت رو این مملکت با کمترین هزینه بخونی و بعد پاشی بری نوکری یه عده غربی رو بکنی که بعد از دست شویی باسن خودشون رو نمیشورن هم نمک نشناسیه

 

اینکه یه عده اقلیت ناچیز بر خلاف نظر و اعتقاد ده ها میلیون نفر بریزن تو خیابونا و دست به قتل و غارت و جنایت به وحشیانه ترین حالت ممکن بزنن, گردن با چاقو ببرن, آدم بسوزونن, حکم مثله کردن و تیکه تیکه کردن بدن, قران آتش بزنن و آمبولانس آتش بزنن که خواسته خودشون رو به اون ده ها میلیون نفر تحمیل کنن و با کمترین خشونتی باهاشون برخورد هم نشه و باز مدعی باشن هم نوعی نمک نشناسیه

 

بچه ها بیایم یکم فکر کنیم, واقعا کجا نمک خوردیم و نمکدون شکستیم!

 

همه اونا یه طرف این آخری یه طرف دیگه, اینکه هر چی داریم از مرحمت خداست و اینطوری در برابرش موضع میگیریم و تقابل میکنیم از بزرگترین نمک نشناسی هاست.